Page 11 - Forti Winter 2025

“Dat wordt
lachen,”
fluisterde

Renzo tegen

Jordy.
“Of huilen,”
grijnsde

Jordy terug.

Daarachter stonden de slagwerkers in een kring: Hans G, Dirk, Jeroen, Mitch,
Maris, Valisha, Kasper en Maryam. Ze hadden trommels, bekkens, een triangel,
een trom en zelfs een soort bel die klonk als een klok in de verte. “Luister
allemaal even!” riep Hans G, die niet alleen slagwerker maar ook bestuurslid was.
Hij sloeg zacht op zijn kleine trom, zodat iedereen stil werd. “We hebben een plan
nodig. We kunnen niet zomaar die stal binnenstormen en beginnen te rammen op
die trommels.”
“Waarom niet?” vroeg Kasper. “Het wordt vast geweldig hard.”

“Precies daarom,” zuchtte Dirk,ook bestuurslid.

“Er ligt daar een pasgeboren baby. Als Jezus
vanavond doof wordt, komt dat door ons.”
Mitch, de instructeur, keek de groep ernstig aan.
“Arie en ik hebben het doorgesproken,” zei hij.
“Eerst zacht, rustig. We beginnen buiten de stal,
zodat het kind kan wennen. Dan lopen we
langzaam dichterbij. Geen solo’s van twintig
minuten, geen rare improvisaties, geen trompetten
die zomaar de hoogte in schieten…”
Arie kuchte. “Dat laatste was vast voor jou, Renzo,”
plaagde hij. Renzo deed alsof hij beledigd was.
“Ik? Ik speel altijd heel netjes.”
Maryam giechelde. “Behalve vorige week, toen je
per ongeluk in de verkeerde toonsoort begon.”f
“Dat was kunst,” zei Renzo. “Jullie begrepen het
gewoon niet.”