Page 13 - Forti Winter 2025

Na een tijdje zagen ze de eerste huizen
van Bethlehem. Het stadje sliep bijna
helemaal. Af en toe blafte er een hond.
Een paar mensen keken verbaasd door
een raam naar buiten, toen ze de
glimmende instrumenten en de groep
muzikanten voorbij zagen trekken.“Zijn
jullie gek geworden?” siste een
slaperige man. “Het is midden in de
nacht!”
“We hebben een afspraak met een ster,”

fluisterde Jeroen terug. “Slaap lekker.”

Aan de rand van het stadje hoorden ze ineens zachte stemmen en het
geblaat van schapen. Een groep herders kwam hun kant op, nog
helemaal onder de indruk van wat ze net hadden meegemaakt.
“Hee,” zei een van de herders. “Zijn jullie óók door engelen gestuurd?”
“Ja,” antwoordde Ron. “Wij zijn een orkest. We komen muziek brengen.”
De herder glimlachte breed. “Dan zijn we precies op de goede weg. We
weten waar de stal is. Loop maar met ons mee.”

Zo trokken de herders en het orkest
samen verder, als een gekke stoet van
schapen, stokken, trompetten,
trommels en grote koperen bogen.
Toen ze dichter bij de stal kwamen,
voelde iedereen het: iets in de lucht
was anders. Het was nog steeds koud,
maar vanbinnen werd het warmer.
Alsof er een onzichtbare deken over
hun schouders werd gelegd.

“Stop maar even hier,”

fluisterde Mitch. “Slagwerk,

klaarstaan. Maar zacht. Heel
zacht.”