Page 14 - Forti Winter 2025

Hij keek naar Dirk en Hans G, die

knikten. Jeroen hief zijn stokjes op,
Maryam pakte haar triangel, en
Kasper legde zijn handen losjes op
de vellen van zijn trom.
“Eén, twee, drie, vier,” telde Mitch
zacht.
Een fluisterzacht ritme vulde de
nacht. Geen harde knallen, maar
een kalme hartslag van trommels,
alsof de aarde zelf rustig ademde.
De triangel klonk als kleine
sterretjes, en het zachte geruis van
bekkens klonk als wind door de
palmbomen.
Jozef keek op in de stal. “Hoor je
dat?” vroeg hij. Maria knikte
slaperig. “Het klinkt… mooi. Niet
eng. Alsof iemand een liedje
fluistert.”

Buiten gaf Arie een teken met zijn trompet.
“Trompetten, klaar,” fluisterde hij. “We spelen het
motief dat we geoefend hebben.”
Hij zette zacht in: een eenvoudige, heldere
melodie, die rustig omhoog en omlaag ging. Geen
ingewikkelde stukjes, alleen pure, warme tonen.
Renzo, Jordy, Maaike, Eddie en

Shirley vielen één voor één in, telkens een beetje

later, zodat het leek alsof de muziek rond de stal
danste. De herders
hielden hun adem in.
De schapen waren
stil.

“Nu de baritons,” fluisterde Mitch.
Ron, Yvonne en Martin brachten
een zachte, golvende begeleiding
onder de trompetmelodie. Hun lage
klanken vulden de ruimte, alsof
iemand een dikke, warme deken
neerlegde.