Page 17 - Forti Winter 2025

Mitch stapte naar voren. “Maria, Jozef,” zei hij beleefd, “mogen we nog
even blijven? We kunnen ook zacht spelen, zoals een slaapliedje. Dan
kan Jezus lekker verder slapen.”
Maria glimlachte. “Blijf maar,” zei ze. “Jullie muziek is als een warme
deken.”
En zo gebeurde het dat in die oude stal in Bethlehem niet alleen herders
en wijze mannen kwamen, maar ook een heel orkest. De slagwerkers
sloegen zacht, als een hartslag. De trompetten fluisterden melodieën
over hoop. De baritons en bugels vulden de lucht met warmte. De
sousafoons lieten de grond trillen van rust.

Buiten straalde de ster nog altijd helder boven de stal. Op de heuvels ver
weg waren nog steeds engelen te horen, maar nu luisterden zij óók naar
de muziek van de kinderen. Die nacht sliep Jezus rustig door. En ergens,
diep vanbinnen, op een plek waar woorden niet kunnen komen, legde Hij
misschien al de eerste kleine vonkjes van vrede klaar. Voor later. Voor
iedereen.

Toen het bijna ochtend werd en de
hemel heel voorzichtig lichtgrijs
kleurde, begon het orkest stilletjes op
te ruimen. Slagwerk in de hoezen,
trompetten in de koffers, klemmen
los, bladmuziek in de tas.

"Denken jullie dat deze nacht echt
gebeurd is?" vroeg Maryam zacht,
terwijl ze haar triangel wegstopte.
"Dat wij hier echt waren?"
"Natuurlijk is het echt gebeurd," zei
Kasper.

"Mijn vingers doen nog zeer van het trommelen." "Ik bedoel... dat wij dit
mochten meemaken," zei Maryam. "Dat voelt als een droom." "De beste
dromen zijn echt," zei Paulien.

"En wij blijven spelen. Over vrede. Over samen. Over liefde." "En over
fout gespeelde noten die toch nog mooi worden," voegde Renzo eraan
toe. Iedereen lachte. Ze keken nog één keer naar de stal, waar Jozef en
Maria dicht tegen elkaar aan zaten, met Jezus tussen hen in. Toen
draaiden ze zich om en liepen terug, de heuvels in, de ster in hun rug.

Onderweg begon iemand zacht te fluiten. Toen viel er nog iemand in. En
nog een. Zonder instrumenten, zonder dirigent, maar met al hun
stemmen samen. Het klonk niet perfect, maar het was mooi genoeg.